ปรสิตเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีประวัติศาสตร์การวิวัฒนาการควบคู่กับสิ่งมีชีวิตเจ้าบ้าน (Host) แม้แต่พืชก็ไม่มีข้อยกเว้น ปรสิต (Parasite) คือ สิ่งมีชีวิตที่จะอาศัยภายนอก หรือภายในสิ่งมีชีวิตอื่นและคอยกัดกิน หรือดูดสารอาหารจากสิ่งมีชีวิตตัวนั้น (Host) ทำให้เกิดความอ่อนแอลงเนื่องจากถูกแย่งอาหารไปบางส่วน นอกจากนั้นอาจสร้างความรำคานจากกิจกรรมที่เกิดขึ้นเช่นการดูดเลือดของเห็บหมา
รูปภาพจาก https://www.sleepyhollowanimalhospital.com/why-do-ticks-suck-so-bad/
สำหรับคนเองก็เช่นกันที่จะพบปรสิต หากเป็นปรสิตภายใน คือ พยาธินานาสารพันธุ์ชนิด ไม่ว่าจะพยาธิตืดหมู พยาธิปอดหนู พยาธิเส้นด้าย แต่ที่อยู่ภายนอกก็ไม่แพ้กันอย่าง เหา (Head Lice) ที่เหล่าบรรดาลูกๆหลานๆ หรือสมัยวัยละอ่อนที่ต้องพบบนศรีษะ ซึ่งก็มีกรรมวิธีในการกำจัดเหาเหล่านี้ตามแต่ละครอบครัวแตกต่างกันไป บางบ้านอาจจะใช้ยาสระฆ่าเหา หวี หรือแม้กระทั่งวิถีชาวบ้านด้วยการเอาใบน้อยหน่ามาหมักผม เพื่อฆ่าเหล่าบรรดาเหาที่อยู่บนหัว
รูปภาพจาก https://hilight.kapook.com/view/206960
แต่ถ้าปรสิตที่อาศัยภายนอกตัวคนไม่ได้จบแค่ที่หัวหล่ะ …อะเหิ่มมมมมม! พอเดาได้ไหมว่ามันจะไปอยู่ส่วนไหนของร่างกาย 3 2 1 แท่นแท๊นนนนนน ก็อยู่ที่ขนบริเวณจุดซ่อนเร้นหรือขนบริเวณอวัยวะเพศนั่นเอง ซึ่งจะใช้อีกชื่อหนึ่งแทนนั่นคือ โลน (Crab Lice)
รูปภาพจาก https://www.aocd.org/page/PubicLice
โลน จัดว่าเป็นแมลงปรสิตภายนอกชนิดหนึ่ง มีวงจรชีวิตแบบไม่สมบูรณ์ คือ มี ไข่ ตัวอ่อน และตัวเต็มวัย โดยตัวเต็มวัยมีขนาด 1.1 – 1.8 มิลลิเมตร ขนาดหัวจะเล็กกว่า อก และลำตัว ส่วนขาที่ใช้เกาะเกี่ยวเส้นขนนั้นจะมีขนาดใหญ่เมื่อเทียบกับขาของเหา เนื่องจากต้องใช้เกาะยึดกับเส้นขนที่มีความหนาและเเข็งแรง ดังนั้นขาจึงต้องมีการพัฒนาตามแหล่งที่อยู่อาศัยของโลน เช่น ขนตา หนวดเครา หรือขนบริเวณอวัยวะเพศ วงจรชีวิตใช้เวลาประมาณ 45-60 วันจึงจะเข้าสู่ตัวเต็มวัย อาหารของโลนคือเลือดซึ่งจะดูดกินบริเวณแหล่งที่โลนอาศัยอยู่สามารถสังเกตุได้จากจุดเล็ก ๆ ที่เกิดขึ้น ณ บริเวณที่โลนอาศัย
แล้วโลนติดได้ยังไง? โลนสามารถติดได้จากกิจกรรมเข้าจังหวะ จู๊ฮุกกรูว มาดูแมวที่ห้องแฟน หรือการเพศสัมพันธ์ แล้วแต่เราท่านจะใช้เรียกได้เลย แต่นอกจากนี้สามารถติดได้จาก เสื้อผ้า ผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน ผ้าห่ม จุดหรือบริเวณที่เปลื้องผ้า หรือสัมผัสกับจุดที่โลนอยู่ แม้กระทั่งผ้าขนหนูก็สามารถเป็นสื่อนำทางเเห่งความลำเค็นให้โลนไปติดกับผู้โชคดีที่มาใช้ผ้าขนหนูผืนนี้ แต่ทั้งนี้เมื่อขาของโลนมมันพัฒนาไปไกลเกินต้านจะจินตนาการขนาดนี้เเล้วมันไม่สามารถเดินด็อกแด๊กมาอยู่บนขนตาเราแบบแมลงสาบที่เดินมาทักทายให้เราตกใจเล่นได้ ถึงแม้จะร่วงไปตามพื้นแต่ก็ยากมากที่จะเถือกถูร่างกายจนมาถึงตัวเราส่วนใหญ่ก็กลับดาวเข้าหาบรรดาบรรพบุรุษโลนไปก่อนจะคลานเข่าเข้าตัวเรา ดังนั้นการจะไปใช้สถานที่ผ่อนคลายอย่างห้องน้ำตามสถานที่สาธารณะสามารถทำได้อย่างสบายใจไม่ต้องกังวลว่าโลนจะติดกลับมา
นอกจากนี้แล้วยังมีอีก 1 ความโชคดีสำหรับผู้ที่มีโลนเพราะปัจจุบันโลนยังไม่เป็นพาหะนำโรคเหมือนยุงลายสามารถอ่านบทความได้จาก https://theprincipia.co/dengue/ ลิ้งค์นี้เลย ดังนั้นหากใครอยากจะสัมผัสความรู้ที่มีโลนอาศัยบนร่างกายก็สามารถทดลองได้อย่างสบายใจว่าจะไม่ติดโรคอื่น ๆ ตามมาภายหลัง ซึ่งคงหาได้ไม่ยากเนื่องจากโลนมีการกระจายตัวอยู่ทั่วโลกที่มีมนุษย์
ดังนั้นถ้าจะมีกิจกรรมอะไรก็ระวังจะได้สิ่งซ่อนเร้นบนจุดซ่อนเร้นกลับมาด้วยนะ….
อ้างอิง
Medical and Veterinary Entomology
